وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم 

موانع انتخاب همسر متناسب در ازدواج

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

8. ارتباط با جنس مخالف:در شرع مقدس اسلام برقراری رابطه­ ی عاطفی با جنس مخالف، حرام اعلام شده. اما به راستی چرا دین اسلام چنین روابطی را حرام کرده است.

در جواب این پرسش مقدمه­ای ذکر می­گردد:

طبق روایات اهل بیت (علیهم­السلام)  علت اصلی هر چیزی که خدای متعال حرام یا واجب کرده، به نفع و ضرر دنیوی یا اخروی ما برمی­گردد. یعنی خدای متعال که می­داند انجام برخی از کارها موجب ضرر دنیوی یا اخروی قابل توجه است، انجام آن کار را از ابتدا حرام کرده تا بندگانش مبتلا به صدمات آن نشوند. همچنین خدای متعال می­داند که انجام برخی از کارها سود بسیار زیادی برای انسان دارد تا جایی که از دست دادن آن سود صدمه­ای بزرگ برای او به جای خواهد گذاشت. لذا در قالب یک دستور آمرانه ما را تشویق به انجام آن کار می­کند. با این مطلب روشن شد که هدف از امر و نهی الهی، کسب سود و دفع زیان برای خود ما می­باشد و در این میان هم نفع و زیانی متوجه خدای سبحان نخواهد شد.

البته لازم به ذکر است که توقع نمی­رود ما بتوانیم به سود و زیان همه­ی واجب­ها و حرام­های الهی پی­ ببریم. ما در محضر خدای حکیم همچون کودکی هستیم که قادر به درک بسیاری از سود و زیانهایش نمی­باشیم. اما می­دانیم که امر و نهی خدای متعال از روی حکمت است و خدای حکیم هم کار بیهوده انجام نمی­دهد. روی همین اساس احکام او را به دیده می­نهیم و با اطمینان خاطر به آنها عمل می­کنیم.    

برخی بدون توجه به این مطلب مهم، به اشتباه می­گویند: خداوند چه نیازی به عبادت و نماز ما دارد؟  این افراد توجه ندارند که خدای متعال هیچ نیازی به ایمان ما ندارد. او بی­نیاز مطلق و عاری از هرگونه نقصی است. اگر تمام مردم روی زمین کافر شوند از خدایی خدا چیزی کم نمی­شود و اگر هم همه مؤمن و متقی شوند چیزی به او افزوده نمی­گردد.  عبادت خدای متعال تنها راه برای رسیدن به سعادت دنیوی و اخروی است و نماز هم نردبان عروج به کمالات انسانی است.

حال که بحث به اینجا کشید لازم می­دانم نکته­ی دیگری هم مطرح کنم. در کنار مطلبی که تا اینجا بیان شد، احکام الهی فایده­ی خاص دیگری هم دارد و آن تقویت روحیه­ی عبودیت و بندگی است. مهمترین مقام برای هر انسانی این است که همواره این واقعیت بزرگ را آویزه­ی گوش خود کند که او بنده­ی خدای متعال است و هر چه دارد همه از اوست. مقام عبودیت خداوند چنان وسعتی دارد که حتی از مقام رسالت هم بالاتر است. روی همین اساس در تشهد نماز، ابتدا شهادت می­دهیم که پیامبر اکرم (صلی­الله­علیه­وآله) عبد خدا بود و بعد از آن شهادت به رسالت او می­دهیم. پذیرفتن عبودیت خدای سبحان اقتضا دارد تا هر چه گفت بدون چون و چرا بپذیریم حال که به فسلفه­ی احکام او پی ببریم و چه به فلسفه­ی آن پی نبریم. اگر کسی صرفا به دلیل نفع و ضرر خود احکام الهی را اجرا کند، هر چند که به هدفش می­رسد؛ اما چون در این میان فقط «خود» را می­بیند، هنوز بویی از «عبودیت» خدای ربّ العالمین را استشمام نکرده است. اما کسی که هدفش از اطاعت دستورهای الهی را پذیرش بندگی او قرار داده، در جرگه­ی بندگی خدا راه پیدا کرده و بهره­ی بسیار بالاتری از اعمال خود خواهد برد.  

اینجاست که فاصله­ای بزرگ میان مردم ایجاد می­گردد. برخی از مردم که در عمل به دستورات الهی توجهی به جنبه­ی عبودیت آن ندارند، به محض مشاهده­ی حکمی که سود و زیان آن برایشان نامعلوم است به سادگی از آن نافرمانی می­کنند و می­گویند: تا نفهمم که ترک این کار حرام چه زیانی برای «من» دارد، آن را ترک نمی­کنم و تا نفهمم که انجام این کار واجب چه سودی برای «من» دارد، آن را انجام نخواهم داد. حتی برخی قدم را فراتر گذاشته و با پشت کردن به احکام الهی می­گویند «من» دوست دارم به شیوه­ی دیگری با خدای خود صحبت کنم. کی گفته که تنها راه تقرب به درگاه الهی نماز است؟! «من» به جای نماز می­نشینم و در دلم با خدای یکتا مناجات می­کنم! چنین شخصی از یاد برده است که خداوند نیازی به مناجات ما ندارد. او با این دستورها عبودیت و اطاعت پذیری ما را می­خواهد. او می­خواهد تا با تقویت روحیه­ی عبودیت، ما را از بندگان خوب و ممتاز خود گرداند و به کمالات عالی انسانی برساند. اما کسی که متکبرانه به خدا و دستورات او پشت کرده و راه خاص خود را طی می­کند. نه به خدا می­رسد و نه به کمال انسانی خود. چنین شخصی در تکبر و منیت خود سرگردان است و در آخرت هم از لطف خدا بی­نصیب. 

با این مقدمه روشن شد که علت واقعی برای تحریم روابط عاطفی و دوستانه بین نامحرم، در وحله­ی اوّل ضرر فوق العاده­ای است که از این راه متوجه دنیا یا آخرت ما خواهد شد و در وحله­ی بالاتر، تقویت روحیه­ی عبودیت و بندگی در انسان است.  

در قسمت بعدی به عنوان نمونه برخی از ضررهای عینی این روابط مطرح می­گردد. (ادامه دارد)

«««مطلب قبلی     مطلب اوّل      مطلب بعدی»»»